Ryan heeft in de tent geslapen terwijl ik me het gemakkelijk heb gemaakt op de bank van de gemeenschappelijke ruimte. Nou ja, gemakkelijk. Als ik maar een teen bewoog dan reageerde de bewegingsmelder en gingen de lampen aan. Als een echte McGuyver heb ik dit opgelost door een draadje los te trekken, oeps (-:

Als we wakker worden is het mistig en druilerig. Met goede moed gaan we op stap. Terug op de route passeren we de Frösö kyrka, met een zeer aparte toren van hout. Tegenover de kerk het pelgrims center wat helaas zijn deuren al heeft gesloten wegens einde seizoen. We doen een rondje om de kerk opzoek naar de stempel, maar kunnen die niet vinden. Een tuiniers ter wijst ons een miniem kastje die we volledig over het hoofd hebben gezien.

Dan verder langs het vliegveld van Öatersund. Nog even door het bos en dan verlaten we het eiland via een hoge en lange brug. Er is geen voet- of fietspad op de brug, zelf geen klein strookje langs de hoge reling. Oppassen geblazen dus voor het tegemoet komende verkeer.

Dan opnieuw de bossen door naar Rödön. Bij het kerkje halen we een stempel. Dan volgt een elllllenlang gravelpad naar Nälden. Ryan heeft het fysiek en mentaal zwaar. Zijn motivatie daalt met elke kilometer die hij over dit eindeloze en doodsaaie pad aflegt

Met moeite bereiken we Nälden waar we onze intrek in een ijshal nemen. Op de verdieping bevinden zich daar slaapzalen en douches. Omdat er geen fornuis is gaan we naar de lokale pizzaria voor pizza.

Daarna vroeg onder de wol. Oant’t moarn.