Vergeet de stappen die je hebt gezet, herinner de sporen die je hebt achtergelaten
Wat een dag. Het Vaticaan is onbeschrijfelijk mooi, en de binnenkant van de basiliek is wonderschoon. Maar laat ik met het begin beginnen. Om 5:30 uur gaat de wekker. We is tijdelijk uitgebreid met Alexandra, een Italiaanse dame waar Frederike eerder mee opgelopen heeft, en in hetzelfde hostel logeert, loopt met ons mee. Zij wil […]
Read moreDe vliegende non brengt ons vliegensvlug terug naar Sutri. Wel een beetje prijzig, maar met een prima diner en ontbijt een best aangename plaats om te vertoeven. De hoofdnon vertelde dat sommige pelgrims klaagden dat het verblijf te luxe was. Nou ik klaag niet hoor. Vannacht zag ik voortdurend weerlicht, dacht eerst nog aan een […]
Read moreVandaag opgelopen met Frederiks, de Italiaanse jongen waar ik gisteren de kamer mee deelde. Een prachtige route gelopen. Eerst door de bossen, aan het begin van het bos weer een bord met een mooie one-liner, vrij vertaald: Het bos heeft de mens niet nodig, de mens heeft het bos echter wel nodig. Voor Capranica loopt […]
Read moreVergeet de stappen die je gezet hebt, herinner je de sporen die je achtergelaten hebt. Vrij vertaald vanaf een plaquette bij een Via Francigena monument in Montefiascone. De Bourgondische maaltijd van gisteren heeft zich vannacht gewraakt. Heb de hele nacht niet kunnen slapen door de pijn in mijn darmen. Die waren het niet meer gewend […]
Read moreHeerlijke dag gehad. Dit begint al bij het verlaten van San Lorenzo Nuovo, een prachtig panoramisch uitzicht over het meer van Bolsane. Prachtig, De route naar Bolsane is afwisselend, door de landerijen, langs wijngaarden en door de bossen. En soms een verrassend doorkijkje op het meer dat er rimpelloos bijligt. Ook de binnenkomst in Bolsena […]
Read moreVoelde me wel een beetje genaaid gisteren. Had tegen m’n gewoontes in bij het Toeristenbureau een voucher gekocht voor een pelgrimsmaaltijd in een restaurant. In Spanje was dat altijd goed voor een primo (meestal pasta), een secundo (iets met vlees), wijn en een dessert. Allemaal eenvoudig, maar genoeg en goed van smaak. Hier kon je […]
Read moreWeer lekker vroeg op pad. Op het terras van een bar een dorpje verderop tref ik het jonge stel aan die ik gisteren in het hostel heb getroffen. Ik drink samen met hun een bakkie en gaan al pratend met elkaar op stap. David en Cecilia wonen nabij San Miniato en vieren hun 8-jarig huwelijk […]
Read moreVandaag nagedacht over m’n laatste wilsbeschikking wanneer ik ooit het loodje leg. Tsja, dat zijn van die dingen waarover je nadenkt op zo’n reis. Had ik vandaag ook ruim de tijd voor, want het landschap bestaat steevast uit grote omgeploegde stukken graanstoppel. En de route loopt op brede, stoffige paden daar doorheen en kun je […]
Read moreOeps, vandaag wel erg veel kilometers gelopen, maar wel 5 minuten voor sluitingstijd bij het hostel. Wat een timing. In Monteriggioni was echt niets te krijgen, behalve alle soorten wijn. Maar daar vul je je maag niet mee. Ook geen pizza te krijgen. Zou me niet verbazen dat alle restaurants en bars in handen zijn […]
Read moreEr hing een vreemde sfeer in het hostel. De hospitalero’s (vrijwilligers die het hostel voor een week beheren) zijn een koppel die normaal een LAT relatie hebben. Ze zitten de hele tijd aan elkaar te friemelen en fluisteren steeds met elkaar, net alsof ik wat van dat Italiaans zou kunnen verstaan. Hij is politieagent en […]
Read more
