Zoals beloofd eerst wat meer over mijn belevenissen in Santiago. Na het feest van herkenning op het Praza do Obradoiro (het grote plein voor de kathedraal waar alle pelgrims samenkomen) m’n rugzak afgedaan en lekker languit op het middelpunt van het plein gelegen, wat foto’s gemaakt en een plek in een Albergue gereserveerd.

Daarna op naar het Oficina de acollida ó Peregrino (Pelgrimsontvangstkantoor) voor de Compostela. Dat zit nu op een andere plek, dus was best even zoeken. Gelukkig hebben ze naast de realisatie van een moderne balie ook gedigitaliseerd. Buiten kun je een QR-code scannen waarmee je op een registratie pagina komt. Hier kun je naast je Personalia aangeven welke Camino je hebt gedaan, hoe, waar en wanneer gestart etc. Zodra je dat ingevuld hebt genereert de website een QR-code die dame scant en krijg je een bonnetje met een volgnummer.

Op een display komt je volgnummer te staan en bij welke balie je welkom bent. Bij betreffende balie hebben ze je gegevens al, controleren je credential, stempelen je credential af en printen je Compostela en afstandsbewijs. Supersnel en handig. Die urenlange wachtrijen zijn definitief voorbij. Wat wel jammer is dat de handgeschreven Compostela hiermee ook verleden tijd is. Ook handig is dat ze kokers verkopen waar je je Compostela opgerold in kunt vervoeren.

Daarna op naar de Albergue, want om 19:30 uur zou mijn reservering verlopen. Maar dat is nog wel 2.8km lopen, dit bovenop de 45km die ik al gelopen had. Daar aangekomen blijkt er net een hele groep Italiaanse pelgrims aan te zijn gekomen die ingecheckt moeten worden. De Italianen hebben helaas nog een ouderwets papieren paspoort zonder RFID. Dit betekent dat de beheerder alle gegevens handmatig moet overnemen op zijn telefoon, en dat duurt een eeuwigheid.

Zeker drie kwartier later ben ik aan de beurt, mijn paspoort kan hij gewoon met zijn telefoon scannen, zo gepiept. De Auberge bestaat uit 4 grote slaapkamers met zo’n 14 stapelbedden per kamer. Erg massaal en onpersoonlijk dus. Er is geen keuken, dus ik ga naar een restaurant om wat te eten. Menu del dia maar. De primo (eerste gang) bestaat uit risotto. Mijn eerste gedachte is dat daar aardwormen in zitten en gruwel bij de gedachte. Ik leg er eerst eens één uit op de rand van het bord en zie dat het inktvis armen zijn. O, maar die lust ik wel. De Secundo (2e gang) is een entrecote met grove friet. Heerlijk klaargemaakt en voor na een stuk “Santiago cake”. En dat alles weggespoeld met een paar Mahou biertjes, ook best te pruimen.

Ik loop even naar het naastgelegen parkje om met Irma te bellen. Terwijl we bellen begint het te onweren. Ik vertrouw het niet helemaal en begin al bellend terug te lopen naar de Albergue. Net op het moment dat ik de deur achter me dichttrek begint het te hozen. Een wit gordijn van water. Mazzel !

’s Nachts geen ook dichtgedaan. Groepen jongeren kwamen terug van het uitgaan en bleven luid praten en herrieschoppen in de gang. De laatste groep maakte om 4:30 uur nog herrie. Niemand zei er iets van dus toen heb ik ze maar toegeschreeuwd of ze het normaal vonden om midden in de nacht nog zo’n herrie te maken terwijl anderen proberen te slapen. Heeft even geholpen maar ze bleven hardop praten. Toen bedacht ik me dat ik nog oordopjes had. Die ingrdaan en niets mee gehoord, werd pas 8:30 uur wakker.

Rustig ingepakt en koffie gedronken in een cafe. Daarna de kathedraal van binnen bekeken en ff gechilled op de kerkbanken. Voor de mis moest ik nog een uur wachten, maar had ik geen zin meer in, zo lekker zitten die houten kerkbanken nu ook weer niet. Dus op pad naar Muxia.

De route start voor het hotel aan het plein voor de kathedraal, dus kon gelijk van start. Al snel was ik Santiago uit en een mooie afwisselende route volgde door de bossen en weilanden. Bij Ponte Maceira (brug over de rivier Tambre) lekker even met m’n voeten gepootjebaaid, maar die waren binnen een minuut een ijsklomp, dus afgedroogd en weer verder.

Dan nadert Negreira al snel. De Auberge die ik op het oog had ligt aan de andere kant van het stadje, zo’n kilometer buiten de stad. Fijn denk ik, dan hoef ik morgen minder te kopen. Mispoes, de Auberge is vol. Dus terug naar de stad. Bij toeval kom ik terecht bij dezelfde Auberge als waar ik 8 jaar geleden overnacht heb. Nu in handen van een nieuwe eigenaar die het helemaal verbouwd en gemoderniseerd heeft. Ziet er picobello uit.

Gisternacht niet zo goed geslapen, dus nu vroeg op bed.

Logies:

Albergue Cotón
Av. Santiago 22
15830 Negreira
Tel.:+34 620 02 35 02
€ 10