Dag 23. Muxia – Thuis (15 km)

Laatste dag, een reisdag. Om 5:30 uur gaat de wekker, want ik wil de bus van 6:15 uur naar Santiago nemen. Zo stil mogelijk m’n spullen gepakt en buiten de slaapzaal mijn rugzak ingepakt. Daarna naar de bushalte nabij de jachthaven. Had gisteren de bussen daar al zien staan dus wist precies waar ik moest zijn. Aan bushaltes doen ze niet in Muxia, dus maar goed ook.

Even over achten kom ik aan op het busstation van Santiago. De rugzak gaat in een locker en ik loop naar het plein voor de kathedraal waar ik om 8:30 uur had afgesproken met Michel. Hij was gisteren aangekomen nadat hij nog een variant van de Camino Portugues, de Camino Spiritual had gelopen.

Samen ontbijten we in een Cafe, het is namelijk te fris om op het terras te zitten, en praten bij over de laatste paar dagen en meer. Daarna bezoeken we de kathedraal nogmaals, die had Michel nog niet bezocht en drinken een laatste biertje samen. Daarna nemen afscheid met de wederzijdse belofte om contact te houden.

Michel loopt verder naar Fisterra en Muxia, en omdat ik niet eerder dan rond 15:50 uur op het vliegveld hoef te zijn loop ik de 15 km naar het vliegveld en pik onderweg mijn rugzak op. Het vliegveld ligt aan de Camino Frances, dus kom talloze pelgrims tegen die vandaag in Santiago zullen aankomen.

Mooi op tijd kom ik aan op het vliegveld en kan direct inchecken, er staat niet eens een rij ! Ook door de security check gaat het vlotjes, mocht zelfs m’n schoenen aanhouden. (Ze weten vast hoe een paar pelgrims schoenen ruiken na 3 weken 🙂

Het wachten op het boarden dood ik wat met spelletjes Wordfeud en het schrijven van deze blog. De vlucht verloopt soepeltjes en we landen mooi op tijd. Minpuntje is dat ik vrij lang op m’n rugzak moest wachten waardoor ik bijna de trein van 21:05 uur miste. Maar nog net op tijd gehaald.

Irma staat me al op te wachten op het station van Leeuwarden en het is een blij weerzien. Thuisgekomen herkent Diesel me niet, deinst terug en begint hard te blaffen. Pas als ik hem roep herkent hij mij en weet van gekkigheid niet hoe hij m’n aandacht op moet eisen. Denzel herkende me meteen en was ook door het dolle heen. Denzel zit wat in de lappenmand, hij heeft een oorontsteking waarvan hij gelukkig herstellende is, is vier kilo afgevallen en zijn nier waarden kloppen niet helemaal. Beetje zorgelijk allemaal.

Blij weer thuis te zijn en dit mooie avontuur af te kunnen sluiten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *